مساله آب در استان یزد به عنوان الف الفبای زندگی این دیار کهن از دیرباز مطرح بوده و حیات و پایداری این سرزمین در گرو حفظ منابع ارزشمند آب زیرزمینی می باشد.  تداوم خشکسالی ها، برداشت بیش از ظرفیت میزان آب تجدید پذیر و قابل برنامه ریزی به گونه ای که در مجموع مصارف حدود ۲۰۰ درصد بیش از آب قابل برنامه ریزی از آبخوان ها برداشت می‌شود، منجر گردیده کمیت و کیفیت این منابع دچار تغییرات فاحشی شده و ادامه روند فعلی ، هزینه های گزاف امنیتی در آینده خواهد داشت.

سهم بخش کشاورزی از این برداشتها حدود ۸۰ درصد بوده که گره خوردن آب با اقتصاد و امنیت غذایی مهمترین چالش آن است.  

تداوم وضعیت موجود هم برای کشاورزی و هم برای آب نامطلوب است.

 هماهنگی بین وزارت نیرو و کشاورزی در اجرای سیاست های یکپارچه و هماهنگ آب و خاک ناکافی بوده است و در بحث آب مشارکت پذیر و مشارکت جو نبوده ایم. یعنی اختیاراتی را برای مدیریت مصرف آب به مصرف کننده نداده ایم و از طرفی در تصمیم گیری ها نیز با بهره بردار اصلی مشورت نکرده و آنها را آنگونه که شایسته اند دخیل امر ننموده ایم.

این موضوع باعث شده است کشاورزان که می توانند مهمترین سرمایه اجتماعی برای مدیریت آب باشند، تبدیل به عامل تقابل شده به گونه ای که توانایی مدیریت اضافه برداشت کاهش یابد‌.

در این راستا باید ارتباط درستی با بهره برداران چاه های کشاورزی برقرار نمود و آنها را با ابعاد مساله مدیریت آب آشنا کرد تا در برابر اجرای  سیاست ها موضع گیری نکنند و همراه باشند.

برداشت های بی حساب و کتاب منابع آب با تدبیر حاکمیت و وفاق با بهره برداران  مدیریت خواهد شد.

معجون پژوهش ، فناوری، آموزش، توانمند سازی و ترویج دستاوردها علاج فائق آمدن بر بحران کم آبی مطلق است.

در غیر اینصورت آینده ای نه چندان دور، خواهیم شنید :

نصب کنتور هوشمند بر روی چاه ها در زمینه مدیریت مصرف آب موثر است. اما عملا بسیاری از چاه ها ، آبی برای برداشت ندارند.