منابع آب زیرزمینی حدود ۶۰ درصد از نیاز آب شرب و بهداشت،  ۱۰۰ درصد آب کشاورزی و ۸۵ درصد آب صنعت، معدن و خدمات ( مابقی پساب و آب سطحی) استان را تأمین می کند.

این آمار و اطلاعات نشان می دهد که تأمین نیازهای مختلف آبی در استان یزد شدیدا وابسته به برداشت آب های زیرزمینی است.

عواملی نظیر کمبود بارش و رخداد خشکسالی های پی درپی در سال های اخیر، حفر چاه های غیرمجاز و بهره برداری های بیش از حد از چاه ها منجر به کسری ذخیره آب های زیرزمینی و کاهش توان مدیریتی در آبخوان ها شده است.

درحال حاضر میزان کسری تجمعی ذخیره آب های زیرزمینی استان یزد به بیش از ۹ میلیارد مترمکعب رسیده و بیلان منفی سال آبی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ ،  ۳۶۰ میلیون مترمکعب است

لذا این منابع با افت دائمی، تغییر کیفیت آب و فرونشست زمین مواجه هستند.

میدانیم رابطه کمیت و کیفیت آب‌های زیرزمینی به شدت تحت تأثیر یکدیگر است. کاهش سطح آب زیرزمینی معمولاً منجر به افزایش غلظت آلاینده‌ها و شوری می‌شود، که کیفیت آب را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

مدیریت کیفیت آب‌های زیرزمینی نیازمند رویکردهای یکپارچه و پایدار است. پایش مستمر ، مدیریت آلودگی، تخصیص معقول منابع ، آموزش و فرهنگ‌سازی

به حفظ و بهبود کیفیت آبهای زیرزمینی کمک می‌کند.

در کل تلفیق سیاستگذاری، علم و عمل پایداری آب های زیرزمینی را تضمین می‌نماید.

اصل این است که از هرگونه تعرض و آسیب به منابع آب زیرزمینی در سطح استان به بهترین شکل ممکن جلوگیری شود.  

ضرورت رعایت این اصل اساسی باید به گونه‌ای باشد که هیچ نهاد، صنف، گروه یا فردی نتواند به صورت سلیقه‌ای با منابع آب زیرزمینی رفتار کند یا به قوانین و سازوکارهای نظارتی مرتبط با آن بی‌توجهی کند. برای این منظور، لازم است هزینه‌های ناشی از هرگونه آسیب و تعرض به این سرمایه حیاتی به میزان معقولی افزایش یابد تا سودجویان و قانون‌گریزان نتوانند از آن سوءاستفاده کنند. در این صورت، می‌توان به آینده‌ای امیدوار کننده برای حل بحران کمی و کیفی آب‌های زیرزمینی در استان امیدوار بود.